Eenmaal per jaar mag een groep bevoorrechte kinderen onder leiding van eveneens bevoorrechte leiders op weg naar een kampterrein vlakbij Nunspeet: Vierhouten. Daar, ver verwijderd van de bewoonde wereld, van snelwegen en flats, van televisieschermen en computers, van alle vormen van moderne technologie, daar heeft deze bevoorrechte groep een prachtige tijd. Daar vindt het HCKZ D-Kamp Vierhouten plaats.

Wat eraan vooraf ging

In 1970 vond het eerste TOGO-kamp Vierhouten plaats. Maar natuurlijk gaat daar een stukje geschiedenis aan vooraf. Het was Bert Visser die in 1969 werd meegevraagd naar een hockeykamp, dat jaarlijks door de Hockeybond op HC Apeldoorn werd georganiseerd. Togoon Bull Meijer was de kampcommandant van dit KNHB-hockeykamp en hij vroeg jonge Bert mee in de leiding. Destijds was de jonge Bert speler in het eerste team van TOGO. Het leiden van zo’n kamp leek hem een mooie ervaring. En dat werd het. Zijn ervaring zette hem aan het denken: ‘Waarom zouden we zo’n kamp niet met TOGO organiseren?’ En wat zijn we blij dat hij dat deed.

Een meesterzet

Dit eerste kamp werd een ongelooflijk groot succes. En niet lang daarna werd een ware heldendaad verricht. Regeren is namelijk vooruitzien en precies dat deden de eerste organisatoren van het TOGO-kamp Vierhouten. Ze wisten een contract af te sluiten met de Stichting Kamp Vierhouten waarin stond dat TOGO het kamphuis eeuwigdurend in de herfstvakantie zou huren. Een meesterzet! Want veel andere hockeyclubs hoorden over onze geniale formule – een hockeykamp op de Veluwe – en als ware kapers op de kust probeerden zij deze over te nemen. Het moge duidelijk zijn dat dit, gelukkig, niet is gelukt.

Fast forward

Inmiddels is het 2024 en organiseren we het kamp nog steeds met ontzettend veel plezier. Vanzelfsprekend is er in ruim 50 jaar van alles veranderd. Het TOGO-kamp is veranderd in het HCKZ Kamp Vierhouten. Ook organiseren we het kamp nu voor de D-jeugd en niet meer voor de A-, B- en C-jeugd. Maar het karakter van het kamp is hetzelfde gebleven: het familie- en kampgevoel, de manier waarop leiders en kinderen met elkaar omgaan en de omgang tussen de leiders en kinderen onderling. Het is een fantastische traditie die we nog jarenlang hopen voort te (mogen) zetten!